του Φοίβος Κλόκκαρης Αντιστράτηγος ε.α
Το Κυπριακό και το Α140 του Θουκυδίδη
Η άκαμπτη και αλαζονική στάση της Τουρκίας στις συνομιλίες της Γενεύης για το Κυπριακό,επιβεβαίωσε την λανθασμένη πολιτική που ακολουθούμε για σαράντα χρόνια. Την πολιτική του κατευνασμού και της υποχωρητικότητας, που εκφράζεται με την υιοθέτηση των διακοινοτικών συνομιλιών (ΔΣ) και της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας (ΔΔΟ), που επέβαλαν η Τουρκία και Αγγλία, προς εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων.
Με τις ΔΣ, μετατρέψαμε σε διακοινοτική διαφορά, το διεθνές έγκλημα εισβολής, κατοχής, εποικισμού, εθνοκάθαρσης, που διέπραξε η Τουρκία σε βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας (ΚΔ).
Με τη ΔΔΟ θα νομιμοποιήσουμε το διεθνές έγκλημα της Τουρκίας, η οποία θα επεκτείνει την κυριαρχία της σε ολόκληρη την Κύπρο, και θα αποκτήσει πρόσβαση στις αποφάσεις της ΕΕ.
Η πολιτική που επιλέξαμε δεν προκαλεί κόστος στην Τουρκία. Όχι μόνο δεν ανακόπτει την επιθετικότητα της, αλλά την αυξάνει. Αγνοήσαμε τον σοφό πρόγονο μας Θουκυδίδη «αν υποχωρήσετε τώρα, θα προβάλουν αμέσως άλλη, επαχθέστερη απαίτηση, γιατί θα νομίσουν ότι ενδώσαμε από φόβο (Α140)» και προβαίνουμε σε συνεχείς υποχωρήσεις στις ΔΣ, τις οποίες ενθυλακώνει η Τουρκία και προβάλλει νέες.
Στόχος της Τουρκίας στα πλαίσια λύσης του Κυπριακού είναι η εξυπηρέτηση των δικών της γεωπολιτικών συμφερόντων, που προωθούνται μέσω των Τουρκοκυπρίων (ΤΚ). Την μειονότητα, που αξιοποίησε ως στρατηγικό εργαλείο, για να αποκτήσει τον έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου, την οποία θεωρεί ζωτικό χώρο για την ασφάλεια της και την ενίσχυση του ρόλου της στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου (ΑΜ).
Η λύση της ΔΔΟ, όπως διαμορφώθηκε, με το κοινό ανακοινωθέν της 11 Φεβρουαρίου 2014 και τις συγκλίσεις που έχουν επιτευχθεί μέχρι σήμερα στις ΔΣ, δεν είναι παρά το αποτέλεσμα μιας αλληλουχίας δικών μας υποχωρήσεων και «επαχθέστερων απαιτήσεων» της Τουρκίας, απόρροια αυτών των υποχωρήσεων.
Μια διαρκής επί 40 χρόνια, ασύγγνωστη αγνόηση του Α140 του Θουκυδίδη, που οδηγεί στη συγκρότηση ενός εφιαλτικού κράτους. Διαλύεται η ΚΔ και αντικαθίσταται από ένα δικέφαλο δυσλειτουργικό κράτος υπό Τουρκική επικυριαρχία. Ένα ασθενές κράτος, στο οποίο θα παραβιάζονται οι αρχές της απλότητας, της λειτουργικότητας, της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης και της ασφάλειας.Ένα κράτος που με μαθηματική ακρίβεια θα υποστεί στρατηγική κατάρρευση και θα περιέλθει υπό τουρκική υποτέλεια. Η Κύπρος θα μετατραπεί σε ένα προτεκτοράτο της Τουρκίας, η οποία μέσω του ΤΚ κρατιδίου και της συμφωνίας για συναπόφαση των δύο κρατιδίων στο επίπεδο του κεντρικού κράτους, θα επιβάλλει προς όφελος της, τις αποφάσεις στο Κυπριακό κράτος, θα αποκτήσει τον πολιτικό έλεγχο του και θα εκμεταλλεύεται τη γεωπολιτική αξία του νησιού. Την στρατηγική θέση του, τις υποδομές του, τον εκτεταμένο θαλάσσιο και εναέριο χώρο του, τα κοιτάσματα του φυσικού αερίου του. Η Τουρκία με τον έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου, θα ενισχύσει το γεωπολιτικό βάρος της και θα αποκτήσει δεσπόζουσα επιρροή στη νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας και στους ενεργειακούς σχεδιασμούς στην ΑΜ. Ο έλεγχος της Κύπρου από την Τουρκία εξυπηρετεί τις απαιτήσεις της για την ασφάλεια της Μικρασιατικής Χερσονήσου και τις φιλοδοξίες τής επιθετικής ναυτικής στρατηγικής της.
Δεν πρέπει να μας αιφνιδιάζουν οι απαράδεκτες ακραίες τοποθετήσεις και οι νέες ιταμές αξιώσεις του Ερτογάν για τα κεφάλαια του εδαφικού και της ασφάλειας που συζητήθηκαν στη Γενεύη. Πηγάζουν από το ισχυρό πλεονέκτημα, το οποίο απέκτησε η Τουρκία με την στρατιωτική κατοχή και τον εποικισμό του βορείου τμήματος της Κύπρου , που ενισχύουν την αδηφαγία και τις ηγεμονικές τάσεις της, όσο δεν υφίσταται κόστος και όσο υποχωρούμε και ενδίδουμε στις ολοένα αυξανόμενες απαιτήσεις της.
Οι δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων όπως «απόδοση στο ΤΚ κρατίδιο της περιοχής Μόρφου – Πύργου – Κόκκινων» «Η Κύπρος είναι Τουρκική», « Οι Εγγυήσεις και τα Τουρκικά στρατεύματα θα παραμείνουν για πάντα στη Κύπρο» «Οι Τούρκοι υπήκοοι πρέπει να έχουν το καθεστώς των πολιτών της ΕΕ στην Κύπρο», είναι εντεταγμένες σε αυτή την ηγεμονική αντίληψη της Τουρκίας. Μας το υπενθυμίζει και ο Θουκυδίδης «Για μια πολιτεία που ασκεί ηγεμονία, τίποτε δεν είναι παράλογο αν είναι συμφέρον (ΣΤ85)».
Το ζητούμενο για τον Ελληνισμό της Κύπρου είναι, έστω και την υστάτη, να αναθεωρήσουμε την καταστροφική πολιτική που ακολουθείται στο κυπριακό. Τα διδάγματα των σοφών προγόνων μας, μπορούν να μας δείξουν τον δρόμο, όπως το «Η δικαίωση στηρίζεται στην ισχύ (Δ86)» του Θουκυδίδη.
