Του Μαρκουλής Νικόλαος, οικονομολόγος.
Η Έκπτωση της Αριστεράς στον Αστικό Βόρβορο.
Στο κομμουνιστικό μανιφέστο ο Μάρξ μας λέει πως το κεφάλαιο είναι διεθνές και δεν έχει σύνορα. Με αυτό τον τρόπο, μας λέει ο Μαρξ, πως το κεφάλαιο καταφέρνει να επιβληθεί. Όταν οι αστοί σε ένα κράτος βρίσκονται σε κίνδυνο, οι αστοί από τα άλλα κράτη συντρέχουν να τους βοηθήσουν να επανακτήσουν τον έλεγχο. Πως θα καταφέρει λοιπόν η εργατική τάξη να αντισταθεί σε αυτό; Με τον διεθνισμό. Κάθε εργαζόμενος σε κάθε κράτος βάζει υπεράνω και του εθνικού συμφέροντος το συμφέρον της τάξης, και έτσι το διεθνές κεφάλαιο βρίσκετε αντιμέτωπο με ένα διεθνές εργατικό κίνημα. Η επίθεση στους εργαζομένους ενός κράτους είναι επίθεση στους εργαζομένους σε κάθε γωνιά του πλανήτη, όπως η επίθεση στους αστούς ενός κράτους είναι επίθεση στους αστούς σε όλο τον κόσμο.
Σημαντικό βεβαία εδώ είναι να πούμε πως σε καμία περίπτωση ο κομμουνισμός και ο σοσιαλισμός δεν είναι εθνοαποδομιτικός. Ο Ναπολέων Ζέρβας και ο ΕΔΕΣ είναι από τους μεγάλους εθνικιστές του σοσιαλισμού στην χώρα μας και στην Ευρώπη. Αντίστοιχα και ο Βελουχιώτης στην ομιλία του στην Λαμία επιτέθηκε ευθέως στην θεωρία του Φαλμεράγιερ, και απηύθυνε έκκληση στο αιώνιο κάλεσμα του Ελληνικού αίματος. Ο Κάστρο και ο Τσε Γκεβάρα αντίστοιχα, βγήκαν στο κλαρί στις Ζούγκλες της Κούβας με το σύνθημα Patria o Muerte. Μάλιστα όταν αντιπροσωπεία του κομμουνιστικού κόμματος της Κύπρου(ΑΚΕΛ) έφτασε στην Κούβα στα πλαίσια γνωριμίας, ήλθαν αντιμέτωποι με το αίτημα της Κουβανικής Ηγεσίας για γνωριμία με τους ήρωες της ΕΟΚΑ. Ο Karlos Marigela, ο συγγραφέας του «Μίνι Εγχειρίδιο του Αντάρτικου Πόλης», ηγετική μορφή του κομμουνιστικού κόμματος της Βραζιλίας και ιδρυτής του Ação Libertadora Nacional(Εθνικό Απελευθερωτικό Κίνημα), ήταν ένας από τους μεγάλους εθνικιστές της Λατινικής Αμερικής που δεν έμεινε στα λόγια. Στο εγχειρίδιό του μιλά ξεκάθαρα υπέρ του έθνους και της πατρίδας.
Στα έσχατα όμως χρόνια που ζούμε έχει συντελεστεί ένα είδος εισοδισμού στην αριστερά. Με πρωτοπόρους τους σοσιαλιστές και κομμουνιστές του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, ο Jean Lyc Melenchon, ο ηγέτης του «Αριστερού Κόμματος», κλήθηκε να αναιρέσει την απόφασή του να μην στηρίξει ούτε την Le Pen, ούτε τον Macron, και να στηρίξει θερμά τον Macron. Οι δήθεν αριστεροί αυτοί κάλεσαν τον ηγέτη της Γαλλικής αριστεράς να στηρίξει την μαριονέτα του διεθνούς κεφαλαίου, για να μην βγει δήθεν η «ακροδεξιά». Δηλαδή εκεί που ο πραγματικός στόχος της αριστεράς ήταν η δολιοφθορά και ανυποταξία έναντι της αστικής τάξης, έρχονται οι νέο-αριστεροί και αλλάζουν αυτό τον στόχο και τάσσονται με το μέρος της αστικής τάξης εναντίον του Έθνους.
Το έθνος ανήκει στην εργατική τάξη και μόνο. Το έθνος είναι η ψυχή του λαού, είναι το ύψιστο ιδανικό, είναι η ιερή μάνα. Το διεθνές κεφάλαιο προφανώς έχει απωλέσει κάθε είδους ψυχικής και πνευματικής ποιότητας – ειδάλλως δεν θα έπραττε αυτά που έπραττε. Ας μην ξεχνάμε την προσευχή του Σωκράτη «όσα έχω έξω μου, να είναι εναρμονισμένα με τον έσω μου εαυτό». Σύμφωνα με τον Σωκράτη, αν ο εσωτερικός μου εαυτός δεν είναι εναρμονισμένος με τον πλούτο που μου έχει ανατεθεί να διαχειριστώ, τότε χάνω τον έλεγχο. Ο λαουτζίκος λοιπόν είναι η πηγή της ιερότητας. Είναι η αγνή ψυχή. Το έθνος είναι όλα αυτά.
Και η νέα αριστερά – η ηγεσία της νέας αριστεράς ασπάστηκε πλήρως την αστική αίρεση του εθνοαποδομισμού και έθεσε ως πρωτεύον στόχο την εξόντωση αυτής της ψυχής. Η νέα αριστερά δεν αντιστρατεύεται πλέον τον κακώς εννοούμενο εθνικισμό για να εξοντώσει την τυραννική αστική τάξη. Αντιθέτως εξέπεσε στον χείριστο βόρβορο, στα έσχατα τάρταρα, και με ηγέτιδα δύναμη τον ΣΥΡΙΖΑ και την Ευρωπαϊκή Αριστερά υπηρετεί στο έπακρον τις μεθοδεύσεις της Αστικής τάξης. Πλέον το ιδανικό της Αριστεράς είναι η εξόντωση του έθνους και μόνο. Η ταξική πάλη είναι απλά η πρόφαση. Όταν λες πως ο μεγάλος εχθρός σου είναι η αστική τάξη, και έπειτα συμμαχείς μαζί της εναντίον του λαού, εναντίον του έθνους, είσαι γυμνός ακόμη και από την ίδια σου την σάρκα, και η μαύρη σου και μιαρή καρδιά είναι ευάλωτη πια στα καθαρά και γνήσια μάτια μας.
Comments